QYTETI MBETI I VETMUAR
Si nje vajzë çamaroke u solle ndaj meje .
Luajte me ndjenjat e mia si loja “më do s’me do”,
Pastaj u largove ,kokën pas më nuk ktheve
Emri juaj do mbetet relikë në kujtesën time .
Qyteti mbeti i braktisur me jetë abstrakte
Mbeti i heshtur si në ditë pandemie .
U mungon prezenca juaj, buzëqeshja, përshëndetja e çdo dite .
Nuk e di se kur do takohemi përsëri
Unë i pres me sy tê përlotur çastet e takimit tonë .
Nuk ju kam parë asnjëherë tjetër kaq gabim, sa në idenë tuaj tê largimit .
……………………………………………………………………………………………….
FATI
Se ç’më solli ndërmend ky dimër i ftohtë.
Më ktheu pas në vite të vegjëlisē sime.
S’kam ç’të bëj,do ti nënshtrohem rrëfimit,
Gjyshi zemër mirë,vetë vuajtjet mi rrëfen
te .
Çdo mëngjes dimri tê atyre kohërave,
Ngroheshim si zogj tek koteci i pulave.
Dielli sikur dilte enkas për ne fukarenjtê
Nëna e babai tê dëshpëruar na shihnin.
Kishte raste kur koka mbushej me morra
Tërê ditën kruheshim si dhi të zgjebosura.
Këmbët zbathur, rrobat e trupit zhele- zhele, qyrret nga të ftohtit binin mbi buzë,nê heshtje i lëpinim.
DHE JETA KA NJË FUND
Do vijê një ditë që t’i ngjis shkallët
drejt të panjohurës së shenjtëruar .
Dua apo s’dua unë kjo do të ndodhë .
Është ligji i natyrës paracaktuar nga …
Të parën që do takoj do jetë hëna
.
Mikja ime që më ka shoqëruar në
ecejakjet e mia deri në mbylljen e
qepallave në gjumin e thellë tê natës !
Pa do takoj yjet,do i mbështjell rreth “vetes”do t’i pyes e t’me tregojnë çfarë
kanë parë nga lart gjatë ekzistencës time !?
Pse qielli me fletë mbulohet dhe dridhet?!
Pa do pyes Diellin;përse çdo mëngjes
trokiste me rrezet e tij në dritaren time !?
Besoj,do kem kohë të eksploroj enigmat e mëdha për banorët e galaksisë qiellore
Atje do të marrë përgjigjet më të sinqerta
dhe shpirti do jetë në paqe përgjithmonë !
…………………………………………………………
MELODI E SHIUT
Ky shi i mëngjezit, kaq i furishëm ,
Mê krodhi nê mendime tê thella .
Diçka të bukur e magjike ka kur bie .
Çdo pikël shiu e rënë mbi asfalt,
Një notë muzikore mbi pentagram
.
Unë nën zë këndoj melodinê e tij !
Furishëm bie shiu mbi mua e çadrën e grisur
Gjethet e bronxta tulaten të heshtura mbi tokën e lagësht.
Era xhelozoi si e marrë,egërsohet .
Preludin e shiut mbështolli në kthetrat e saj .
E vërdallosi nëpër ajër,ta sfidojë s’mundi
Nuk e kam tê vështirë edhe të marrë frymë mes këtij preludi shirënës dhe erës.
E ndiej ndikimin e butê tê natyrës,
mbi trupin tim ,
Si ëmbëlsinë,kur dashurova për herê të
parë .
Nuk mund t’i bëj dy mendime bashkë ,
sepse më ndërhyn era e shiu e m’i bën lëmsh .
