HËNA
Orët e natēs koten
e fshihen dashurish
gjer hëna të lodhet
tē ofshajë prej trishtimit
që s’mund ti puthē
dashnorët shtratesh
Xheloze
E veç në ajri lakmon me sy
duke numëruar
të plotat dhe gjysmat e saj
në epshet e ndezura zjarresh
që rrëkëllejnë me turr natēn
Tek pijnë me fund mëkatet
ej Zot
po rēnkojnë qiejt
Ku jeni?
zbardhni agime
Dashuri faleni hënën
puthjani sytē diellit
Ditët do tjerrin sërish marre
natën pas
hëna s’ju tradhëton
gjithë kohēs
Dashurive deshmitare
V.Kolaveri
