NA ,VEÇ KORSIVE T’LULTA KEM ME U PA
E ndoshta, un muj me dasht ,përtej dashnisë…
Ndjenjë me fuqi prej Zoti
Stinësh t’mija, hap dhe mbyll retë
Kohen marr për dore
Paçka ndodh, idhët çartet moti
Damarve shtrydh esencen e jets ,siç synit pastër del loti
Ani se pehamash (dallgve) t ‘saj,ngjyrat e shpirtit zbehen
N’tela violine vajshëm duhet me i kja
E nëse zhytun vetmisë, më mbyt vetmia
Mbas çdo ikje kam me u ringjallë
Dashninë nesh mos me e tremb
Filiz bojgjak , shtriqun meje…
Ç’ bimëz e rrallë
E ty i dielltë, njisoj kam me t’dasht
Oh,kam me t’dasht pa nda
Na, veç korsive t’lulta kem me u pa
Edhe përtej ksaj bote,
Prapë aroms tande kam me t’gjet
Se un, kshtu muj me dasht,ma fort se dashnia
Edhe nëse prej kohsh trupi m’ka tretë…
Honesh t’mija kam me t’rujt
Si i zemres amanet!