Penës sime !
Bojèn mbi letër ngadalë hedh pena ime
Germat mbi të me ngjajne me lulet.
Kjo pena ime e lehte me jep shum kurajo
Kur shkuajmë bashkë dhe hèna përulet.!
Në qiellin vjeshtak ,mbuluar nga rete .
Nje tufe harabelash nga jugu më ftojnë
Harrojn qe pena ime eshte e mbushur plot jete
Gjithçka drejt të vërtetës ngadale e shtron !.
Por pena brenda meje e ndjej si me lutet ,
Rradhiti mirë vargjet ,kurorë si gjithnje .
Brenda muzës sime diçka plasaritet .
Por unë rend me vargjet ,dhe bèhemi njè !
Ti penë e bekuar shkruaj si gjithnje .
Dhe ngjitesh shume lart dëshirash pa kufi .
Nuk tundohet vargu në botën poetike .
Si një kristal ndrin në rrugën poezi !
