ËNDËRR…
Ti flet shkujdesur, pak metra,larg,
Sytë i mbërthen veç në një pikë,
Mbi sup të majtë më djeg një hark;
Prej një kujtimi që zgjohet në pritë!
Më vjen ndërmend Islanda e ftohtë,
Gejzerët e ngrohtë nën lekurë të Tokës,
Ftohtësia jote e shtirë veç sa më shton
Zjarrin e fshehur të vullkanit përvëlonjës.
Nuk di pse sytë m’u mbyllën në çast,
Imagjinata ime nuk ka më fre,
Behem gotë vere që dèrdhet me kast,
Dhe zjarri ndër deje papritur më deh.
Këmisha jote rrëshqet përmbi krahë,
Ashtu siç rrëshqisja tek ti, si flutura
Si magmë vullkani që djeg, si llavë
Je bërë për mua, t’i njoh të puthurat.
Tingëllin një gotë nga ëndrra më zgjon,
Ajri papritur ngrin akull kristali,
Islandën mallkoj se kaq shumë i ngjan,
Je ujë i ngrirë në një botë prej zjarri.
