Të thënat e mia
E thëna ime ka emër,është ndjenjë e paprekur,
ditëlindje e përjetshme në kalendarin e zemrës,
ndërsa brenda meje mijëra lule janë shkelur,
në flokun e thinjur,krejt ngjyrat e jetës.
E thëna ime lindi,e do ngjitet shkallë-shkallë,
bëhet avull i ngrohtë,dje ishte veç brymë,
është gjumë i vjedhur,në rrugën çalë-çalë,
një buzëqeshje,si ethe malli,nën frymë.
E thëna ime qibare,çelet si pranverë,
dëgjon veç zë shpirti,përtej çdo ligësie,
unë nuk di të vdes,kam lindur disa herë,
ditëlindje e përjetshme,gjurmësh dashurie.
Jam gjaku që ka ymër,që në gërmat e para,
mjegullash mërdhihur,reve të përhime,
në ndërrime motmotesh,të qeshura e të qara,
në shumë të pathëna,guxon e thëna ime.
