BUZËQESHJA ËSHTË JETË .
Buzëqeshje !
Të parën lule që desha.
Ty të desha .
Ty të mora nën sjetull
e dola buzës së detit,
ku më shikon vala .
Më buzëqeshi uji , si një copëz dashurie.
Mediton mendimet e
buzëqeshjes time.
Je në fatin e saj
Je si agimi që sapo lind .
Buzeqeshje në fytyrën e luleve të bukura .
Si ëmbëlsia e gjetheve të pyllit që sapo çel ,
Si lulet e pranverës që aromë lëshojnë.
Si ylberet e bukura që ngjyrat
flakërojnë .
Lumturia tek buzëqeshja .
Buzëqeshja tek gëzimi .
Tek ngjyrat e larmishme
që vishen me buzëqeshjen e shpirtit .
Dhe flutura e bardhë ulet mbi petalet e bukura të saj .
Buzeqeshje ,
ngrohtësi e rrezeve të diellit .
E zëmrave që presin çeljen e luleve
përsëri .
E ëndërrave të fjetura ,
që marin krah e fluturojnë në lartësi .
Në mes ëndërrave të buzeqeshjes ,
zënë zoqtë e cicërojnë .
Me zërin e ëmbël të tyre , buzëqeshjen
e munguar zgjojnë .
Nëpër qiellin e kaltër kërkojnë
Të gëzuar me buzëqeshje në duar
Edhe gurët e ftohtë nga ngrica
E dimirit gëzojnë.
me gëzim.. e shkëlqim .
Edhe kur ecin mbi mjergull
Kur një fllad pranvere fillon të bier.
Eci bashkë me buzëqeshjen
gurë e drurë këndojnë
E flënë bashkë me të .
