VRULLSHËM
Vrullshëm jeta qëndis honet e saj
Më rrëmben hovshëm nga dita në ditë
Unë rrëmbyeshëm e përqafoj
Ajo më ledhaton, më miklon
Rinis çdo ditë e re me fjongo rreze
Jetës i dhuroj nga një gjeth shprese
Dhe vrullshëm lëviz binarëve të kohës
Netët me hënë ëndrra vargëzojnë
deri në agun e mëngjesit
Shtegtojnë me mua
Shtigjeve të reja
Vrullshëm shkallëzohen.
LËKURË UJKU E GOJË QENGJI
Sa shpesh njerëzorja maskohet
Tërbimin e mbulojnë me ëmbëlsi
Jeta gdhend shpesh mendime të marra
Nuk janë jo përjetësi.
Gojëqengji nuk mund ta fshehë
Lëkurëujkun se larg kutërbon
Ngarend aty ku është interesi
Bluan me gojë qengji sahanlëpirësi
Lëkurën e ujkut sa shpejt e zbulon
Tundet e lëkundet me mirësi
Në lëkurë fsheh sa shumë djallëzi
Qeshem dhe them
Sa shpejt zbulohesh o i panjeri
Gjuha jote nuk mund të jetë gjithmonë maskotë
Gëzofi nuk të vjetërsohet
Sa vjen e më shumë shpeshtohet
Sa më larg të tillëve ik
Nuk dua të merrem me gëzofët e tyre
Jeta ime ec hapave të lumturisë
Shumë larg jam nga butakët.
NË GJELBËRIMIN TËND
Me vesën mëngjesore ujis
Rininë time
Me freskinë mëngjesore
Vesh rrobat e shpresës
Me aromë pranverore
Nis rrugëtimin e ditës
Në gjelbërimin tënd
Dehem nga lumturia
E shuaj etjen e mallit të fëmijërisë
Asgjë nuk më tund
Në shpirt kam pranverë
Ardhmërinë e qëndis
Me këngë bilbili
