Shkoi edhe mesnata seq iku
Gjumë në sy nuk më vjen dot
Janë zgjuar kujimet si valë deti
Qetësin shpirtrore nuk e gjej jo
Halucinacione seq më rrebejnë
Më kalojnë para sysh pa u ndalë
Përse me mundon moj virane
Dhe në nat dot qetësinë nuk gjejè
Koha seq ikën ikën më shpejtësi
Por kujtimet dot nuk me tretën
Mbetur thellè në folën e shpirtit
Si të qetsohët kjo zemër shkreta
Të ishte nji gur në vend të saj
Dhe mos të ndiente jo asgje
Por ç’ti besh ,prej mishi e gjaku
Dhe ndjenjat zgjuar rrinë përherè
Ndonjiherë të lendojnë në shpirtë
E ndonjiherë sjellim dhe gezim
Kështu është gatuar jeta njerzore
Nga lartë nga i madhi zot dhurat
Nji jetë plotë për plot me ngjyra
Të zeza të ndritura harmonike
Siq është gatuar kjo jona jetë