Marsi
Trokiti Marsi i ndrojtur në derë
E toka qeshi hapi sytë sërish
Fshiu “sklepat”,nga ngrica e gjatë
E shkundi borën në qerpikë
Shtrydh velenxat ky fund shkurti
E mbi tokë lëshon mbytur lot
Qan akoma për ditët mangut
Askush se dëgjon,është e kotë
Ti bëjnë qejfin e marrin me të mira
Një herë në katër vjet i japin një ditë
Më kot gënjehet,e mban shpresa
E mburrin,e përkëdhelin. Je vit i brishtë…
E toka e bekuar mbushet me blerim
Si nuse e re zbukuruar e gjen
Me ujë shiu lan baltën e dimrit
Në sythet e reja gjethet shpërthen
Pranvera mbushet me aromë lulesh
Natyra si vajzë e lumtur ndrin
Është pragu dashurisë,stina e të marrëve
E vargje poetët i thurin pa përtim
