KOSOVË
Paj Kosovë, palca ime e dhimbjes që s’ka cak
Tek ti zë fill një dhimbje që nuk sos,
Bash atëhere kur çelin lulet si gjak
Dëgjohen thirrje të thella nëne plot lot.
Krrokamë e korbave turrej të të bënte hi
Masakrat, vuajtjet për habi të botës,
Po bijtë e tu si lisa, rendën si duhi
Furtunë shpërndanë gjer në palcë të tokës.