Renda mes ditës
Me diell në duar
Shkëndijat në sy
Më rrodhën ngadalë
Dola të prisja
Por nuk të gjeta
Shikoja mes udhëve
Tek mjelma e bardhë.
Kishin ngelur të ngrirë
Sytë e mi ..
mbushur me trishtim
Nëpër rrugën e gjatë
Renda pa ndaluar
Shumë e kërkova
Hodha sytë në hënë
As aty nuk u shfaq .
Me diell në duar
Kërkoja në gjurmë
E përhumbur ecja
Edhe përmbi detë
Nuk e di se sa
E sa gjurmë kishja gjetur
Po gjurma jote
ish mbuluar nga retë .
Prandaj renda rrugës
Dhe ika largë
Pa kthyer kokën
Në rrugën e gjatë
Aty mbeta heshtur
Ku gjeta të shkruar
Të gdhendur në dru bliri
Mos ikë shumë me vrap .
