Unë jam forca që lind nga rrënojat e shpresës,
Një flakë që shpërthen kur bota kërkon të më shuajë,
Në çdo hap që hedh, unë ndiej peshën e një bote,
Por shpirti im është mali, që askush nuk mund ta thyejë.
Jam era që lëviz malet, pa asnjë frikë,
Jam shiu që ushqen tokën, pavarësisht gurëve,
Kur terri më mbyll rrugën, unë krijoj një dritë,
Sepse në çdo sfidë, unë gjej arsye për të luftuar.
Fati nuk më përcakton, unë jam farkëtuesi i tij,
Nuk njoh humbje, vetëm rrugë për të mësuar,
Jam betimi i heshtur që nuk thyhet nga asgjë,
Një shpirt që lufton deri në frymën e fundit.
Unë jam historia që do të shkruhet me guxim,
Një zë që nuk hesht, edhe kur bota ulëret,
Në çdo betejë, unë jam flamuri që valon,
Unë jam forca — e pamposhtur dhe e përjetshme.
