Rrugëve të botës
Ikët fluturuat
Nëpër errësirë
Shumë vite kaluat.
U lodhët aq shumë
Nga malli në gji
U lodhët nga puna
Në kurbet të zi .
U lodhët nga hallet
Që përditë kaloni
Veç një gjë të kini
Nënën mos harroni
Nëna u di hallet
Ua di dhe në gjumë
Nëna u di lodhjet
U’a di në ç”do gjurmë.
Dashurinë e shpirtit
Ua dërgon me valë
Heshtur i rri malli
Për vajzë edhe djalë .
Heshtur në vetmi
Rri edhe mendoj
Ç”u bë dashuria
Dua të mësoi .
Ç’do ditë që kalon
marazi më tret
Fjalosem me vete
Nga pritja e shkretë .
E di që u plaka
Ti o biri im
Rrugët që kalova
Nuk qenë ledhatim .
Rrjedh jeta rrjedhë
Kalon nëpër shtigje
Shpirti dëshpërohet
Zemra zë e dridhet .
Rrugë e gjatë e mallit
Shpirtin dogji flakë
Edhe kur të iki
Nuk do gjëj rehat .
Pres të ëmbël fjalë
Të më thuash djalë
Se kur të mos jetoj
Loti do të djeg si zjarr .
Do rrëshqasë nga sytë
Porsi një ujvarë
Po nënën e dashur
Ku do ta gjësh vallë?
Fjalë e nënës të shëron
Duart janë plot ledhatime
Mjalti i buron nga zemra
Nga zoti të jep bekime