DASHURIA E HUMBUR
Do vijë një ditë do vijë
Si një shkëndijë drite
Në mes furtunave
Të egërsuara….
E dallgëve të trazuara
Të jetës pa kuptim
Një dorë e butë
Do lëmon e Krehë
Specien njeri ….
Do vijë një ditë do vijë
Si një perëndi e botërave
E një shpresë të lumturisë
E ëndërrave të humbura
E në planetin tokë
Do ngrohë zemrat akull
Bashk me rrezet e diellit
Do zhdukim errësirën
Me mirësi e flladin e lehtë
Do zbusimë zemrat
Mbarë njerëzimin
Dashuria e humbur
Të na kthehet përsëri .
…………………………………………………..
NETËVE TË VONA DIMËROR
Fjollat e dëborës biën kristal
Erë e fortë frynë, Mjegullin shkon
Shtëpitë boshatisur mbetur
As oxhaku më nuk tymon
As fjalë e plakut nuk ndëgjohej
Si dikur pralla e gjyshës
E ëmbël ishte për nipër e mbesa
Netëve të vona dimëror
Sikur i humbi kuptimi i ëndrrave
E humbur mbeti në acar e ngrirë
E ndërtuar në botën mashtruese
Skulptur prej akulli….
As hënës nuk ju pa buzëqeshja
Ofshamës së natës së trishtuar
Vrapo po të mundesh të ikësh
Kur të lidh si gjarpër nuk të liron dot
Pa të kafshuar me dhëmbët helem
Ku zemra ndjen dhimbje trishtim.
Çdo gjë mbete pa shijuar
Kohë pandemie pikëllim
………………………………………
SHQIPËRIA IME
Moj e bukura shqipëri
Mbretëresha arbërore
Emër i shejt mrekulli
Të bekoi Zoti me bukuri
Moj e bukura shqipëri
E veshur në kuqezi
Në ball shqiponja me dy krena
Fluturo lirshëm mbi këto shkrepa
Moj e bukura shqipëri
Sa këngë malli kënduam bashkë
Motër e vëlla kufijtë na ndan
Por mëmëdhe të kemi te tanë
Moj e bukura shqipëri
Perle je në mes Ballkanit
Gjuha shqipe gjuhë perëndie
Me atë zë t’ bukur kur ligjëron
Vaj bilbilit ja kalon
Moj e bukura shqipëri
Gjithë bota të ka lakmin
Në mes dy detrat e rrethuar
Adriatiku e deti Jon
S’ka ma bukur ku shkon
Moj e bukura shqipëri
Vrullshëm më vlon gjaku për ty
Me ty ndjehem krenar
Më jep emërin shqiptar
Moj e bukura shqipëri
Sa dashuri kam për ty
Flamurin kombëtar kur mbaj në dorë
Lart në qiell të ngjitëm syshqiponj
Emri tënde Shqipëria ime
Do ta shkruaj në çdo meteor.