Rifat Ismaili , eshte nje nga ata njerëzit e rralle te letrave shqipe, me nje mendim, gjykim e krijimtari te persosor, te cilin e kam njohur nepermjet penes se tij ; poezi , proze , tregime , romane dhe Ese, qe nga kenveshtrimi im, jane studim ne lëmin e letersise.Ato , mbeshtillen nga filozofia e jetes ; kane karakter filozofiko-letrar..Sa bukur eshte sjellë ese-ja, ” Afiniteti midis krijuesit dhe lexuesit”.Nis me fjalet: “Marrëdhenia midis krijuesit dhe lexuesit ështe diçka e magjishme ; e paperseriteshme..”Shpjegohet aq kendeshem lidhja midis krijuesit dhe lexuesit ,duke ardhur ne perfundimin ,se lexuesi dhe krijuesi jane nje ; kryejne transportin e padukshem te jetes , nga njeri shpirt tek tjetri. Autori tregon lidhjen e tij te ngushte me librin ; dashurinë e tij per ‘te qe ne moshe te vogel , personazhet qe e kane nxitur qe tek librat me perralla dhe deri tek personazhet terheqese te moshes se rinise.Ne shkrimet e tij ,flet per shkrimtaret , nga te cilet ka marre frymezimin…Kjo Ese kaq e arrire , eshte frut i intelektit dhe kultures mbi artin ne pergjithesi dhe letersine ne veçanti.Nje tjeter Ese qe mori vemendjen time per thellesi mendimi, eshte ajo me titullin” Kur shkruan …”Autori cileson:”Njeriu kur shkruan , nuk ben gje tjeter veçse gjestin me te vjeter ne bote ;komunikimin me veten.”
Dhe shpreh shkallen superiore te deshires per te shkruar. Autori thekson: “Nese personi qe dua, do me kishte vene kushtin per te zgjedhur ndermjet dashurise dhe te shkruarit , do te kisha zgjedhur te shkruarin..Nenvizon faktin qe te shkruarit , eshte diçka e natyrshme, spontane dhe e drejteperdrejtë. Autori tregon lidhjen e shkrimit me gjendjen emocionale ..Shkrimi nuk eshte diçka mekanike ; eshte i lidhur me mendimet dhe emocionet. Ne mendime te gezuara shkrimi eshte argetues. Nese udhehiqemi nga frika e situata te turbullta , e shkruara eshte arratisje e realitetit; nga gjithçka qe na mundon shpirtin.Dhe nje mbyllje sublime e Eses ;”Kur te vijë dita ,ne te cilen nuk do te kem me nevoje per fletet, shkronjat dhe rreshtat per te mbledhur mendimet e mia dhe ndjenjat ,nuk ka per te ardhur fundi i botes, nuk kam per tu ndjere as ne faj. Nuk eshte domosdoshmerisht e nevojshme te shkruash qe te jetosh…”Kjo Ese eshte shtjellim i vertetë i artit te te shkruarit ; shkarkese e shpirtit ne leter. Nje Ese tjeter terheqese eshte ajo me titullin..” Libri qe rikrijon kohen “.Autori e nis me nje shtjellim delikat te kohes , qe kerkon nje liber deri ne perfundimin e tij. Duke theksuar qe nuk mjafton vetem mesazhi i brendshem qe percjell , por duhen dhjetra perkujdesje….Me pelqen shume nje paragraf ku thote:” Ke bere nje udhetim te gjate pergjate botes. Nje udhetar ne perjetesine tredimensionale te poezise.”Nje rendesi e veçante ne kete Ese , i jepet poezise .Me sa kam kuptuar, eshte dhe pika me e forte e autorit. “Eshte hyjnore” , sic shprehet ai per poezine. Poezia ,eshte shqisa qe e perafron me shume se me cdo gje tjeter me zotin, dhe si nje dishepull i dlire perulet para saj dhe zotit duke shkembyer marrëdhenien e tyre me energji ; me shperthime vullkanike ne copeza te vogla brilante.Poeti skulptor qe ravijezon mundimshem konturet e shpirtit. Ndaj dhe puna per pregatitjen e nje libri do durimin e nje gruaje..duke permendur ketu terë fushat e jetes…”Puna me librin do duar e mendje te arte , sepse nje liber rikrijon nje kohe, nje jete dhe nje enderr te humbur!”E mbyll autori Ese -në. Shkrimtari Rifat Ismaili eshte njeri i vlerave, me ndjenja te pastra e sublime, me nje mendim te thelle mbi artin e te shkruarit ; nje pen’ e arte , qe shkruan vetem miresi e i sherben te mires dhe te bukures e njerëzores. KORÇA BIBJANA
