Dielli korrespondon
Shlirshëm
Me të vdekurit e Artit
Dhe gjenë s’trehim
Në Altarin e engjëjve
Ku papritmas
Shfaqet Arzana me shigjetën e
Artemides
Sa çiltërsisht i buzëqeshte qiellit
Shumë afër hënës blu ‘
Të vdesësh dhe të udhëtosh
Përtej vdekjes
Nuk do të thot
Ta humbasësh kohen
Atje tek mëngët e universit
Në vëzhgim nga retë e bardha..
Jo !
Telat e Lahutes
Nuk mund të thyen dot
Në pik të ditës
Krejtësisht ate që e them
Historinë e popullit t’im
E shkruaj vetë unë
Arzana Kraja
Më pas
Me Artistët e mesjetës
Gjironin filmin
Gjurmëve të Legjendës
Në rolin kryesor ishte Doruntina
Qëndronte ulun koridoreve të Legjendës
Dhe dëneste për më të voglin vëlla
Konstandinin.
Ndërsa unë mbeta
Disi e shtangun
Nga distanca e
Kujdestarova në mendimet e mija
Me orë të tëra
Në netët pa gjumë!
Poezi nga Zana Pira
