VETËM SHPRESAT
Tash
Në pleqërinë time
Kur më ka lodhur
Pesha e jetës
Vetëm shpresat
Më shoqërojnë
Ato
Më mbajnë për krahu
Të mos rrëzohem
Sytë e mi
M’i hëngri koha
E kanë humbur shikimin
Nuk po i shoh mirë
As rrugët
As urat
As shtigjet
Shpresat ende
Po më drejtojnë
Të mos fundosem në lumë
E të mos humb
Në këtë mjegullnajë kohe
Kurse pleqërisë
T”i them
Se nuk të dorëzohem.
TE NE
Te ne thonë gjthçka është në rregull
Vetëm rregulli mungon
Te ne thonë gjithçka është e pastër
Vetëm pastërti s’ka
Te ne thonë të gjithë se kemi besë
Kurse shumëkujt pabesia i fle në shpirt
Te ne nëse dikush i bie thumbi me çekan
Tjetri i bie çekanit me thumb
Te ne thonë të gjithë e ndihmojnë njëri tjetrin
Kurse në realitet edhe këmba e majtë
Ia ngjet ndërskamcën të djathtës
NË JETË
Në jetë
Nëse shkojmë
Vetëm drejt
Do të biem
Në fund të pusit
Duhet lakuar rrugën
Për ta anashkaluar pusin
Jeta ka shumë leqe
Jeta ka shumë shtigje
Duhet zgjedhur leqet
Për t’i gjetur shtigjet
PESHQESH I DASHURISË
më kanë thënë se gjyshja ia kish pas dhënë gjyshit
diku te një krua i fshatit duke i ruajtur dhitë
një kokërr sheqer që shumë kohë e kishte ruajtur
në cep të shamisë në shenjë të dashurisë
më kanë thënë se baba diku ne fund të një are në katund
ia kishte pas dhënë nënës në shenjë dashurie një sapun
unë sime shoqe dikur në bankat e shkollës
ia pata dhuruar në shenjë dashurie një orë të dorës
e po më tregojnë se djali im në derë të fakultetit ia fali
dashnores së tij në shenjë dashurie një unazë prej ari.
dhëntë zoti që nipi im t`ia falë një peshqesh të vetes mike
diku në një anije kozmike.
