Dua te jetoj,,
Kur te shikoj, ,,,
me rrembejne, shume deshira,,
kam kenaqesi, me heshtjen te bisedoj,,
Se di, pse ndjej kaqe emocion,,
buzeqeshja dhe eleganca juaj,,,,
ndjenjat mi ngacmon,,
Ne shpirtin tuaj, buron ciltersia,,
ne syte e tu,,liria triumfon,,
Je engjell,,,
me natyren dashuruar,,
Ty flutur kraheshkruar,,kush te ka pikturuar
qe enderreìat, mi zgjon,,
Mengjezeve, vjen si rrezja e diellit,,
princesh e drites
veshur me nuancat e ylberit,,
si konxhe, ne c’do stine lulezon,
Kur degjoj zerin, embelsi, tingull melodije,,
c’do minute me tundon,,
marre frymarrje me vetedije,,
ndjej flladin ledhatues,
plot arome,,
Mbremjet me gjejne, duke vrojtuar,,
ndjek rrugen e qumeshtit,,
i humbur, ne galaktik,,
Dua me yllin, te takohem,,
por me kote,,
si une dhe te tjere,
rrotullohen ne orbite,,
te ftohtin e acarte, nuk e duroj dote,,
Fale Zotit,,
universit i pergjerohem,,
nje kenge sirene, degjoj per dite,,
Nuk me vjen keqe,
oret, minutat, le te harxhohen,,
le te humbe, mbas teje,,
Me c’plodhe natyra, freskia kur te shikoj,,
frymezohem, te shkruaj si nje poet,,
te rrahurat e zemers, ti degjoj,,
me trup e shpirte, brenda dashurise,,
vargut, dua ti jap jete,
Une zjej,,, me shije gatuaj,,
Per ate qe di, te ndezi zjarre,,
Plogeshtin, e gjumin e kam harruar,,
Dashuria,, me ushqen si i marre,,,
Di te puthe, sa dridhet trupi,,
Frym, nga gjoksi im te jap,,
Kur te prek, pak nga supi,,
Dua shpirtin, te ta kap,,,
Ti me ngrohe, si rrezja diellit,,
Me natyren, sa shume ngjane,,
Ato syt e kalter, pasqyre e qiellit,,
Ato buze, dua ti kem, gjithmon prane,,
Perendesh per mua, je e perflakur,,,,
Drite, diell, ylle e hene,,,
Kjo toke nga ty, nuk gjen te plakur,
Frute gjithe shije, dhuron per ti ngrene,,
Me shijon, fruti jote dashuri,,
Me shijon, sa s’kam te ngopur,,
Ndjehem i braktisur kur jam large nga ti,,
S’kam pse te fshehe, me vret kjo vetmi,,
Jeta dhe enderra,,,
Humba kete mbremje,,
ne mendime,,
Te gjithe e jetojne, nje gjendje te tille,,
Sa bukur,,
te rikthehesh ne enderrime,,
Te flasesh, me te te embelen,,
femijerin,,
Asnjehere nuk u lodha,,
duke kapercyer, male,,
Hipur me enderren, mbi kalin tim,,
shikoja fusha te mbjella.
e pyje, pa funde,,
lumenje, dete, oqeane,,
Ngopesha me ajrin e fresket,
e se bashku me kalin,,
ktheheshim gjithe gezim,, ,
Kam pare vendet, me te bukura ne bote,,
fantazia, kalonte c’do kufi,,
kurreshtjen, nuk e ndalja dote,,
shikoja yjet, si shkeputeshin,,
njeri tjetrit, i fyteshin ne gji,
Kam pare ne horizonte,,
lindje e perendim diellin,,
me enderren time, rrija zgjuar,,
Degjoja zogjte,,
qe pershendesnin qiellin,,,
shijoja ylberin, kuror zbukuruar,,
Me keto enderra,,
u rrita, vetet i lumtur,,
sote, akoma nuk arrij ta kuptoj,,
Pse mu largua ajo enderr, aqe e bukur,,
eshte koha,, apo une,, po ndryshoj,,
Dua si borxhe,, buzeqeshjen feminore,,
enderres t’ja kthej,,
Me vjen keqe,
qe ditet, po largohen,,
Te tjerat qe vijne, jan me te plakura,,
mbase me duken mua,,
por jo, me to kam folur,,
Te gjitha enderrat, dua ti rrefej,,
nga kjo bote,, te mos largohem i lodhur,,
Po degjoj zera femijesh,,
ne parkun e madhe, luajn e qeshin,,
Sa gezojne,,,
Jeta dhe enderrat,,,,
per ta, vazhdone,,
,
