Strajca jémé ka dy shoka vjerrse,
njâna me shtatë l’kura t’duarve t’mia
tue bartë pezull
tjetra me copa indesh e gjaku
tue màjt’ esull
T’rrehnét e vekut prej duarve t’ témé Âmë,
m’ ia bijnë sigurinë mrénsisë
ajka m’a mronë prej bryme
e njajò butsi bardhoke … , prej fryme
t’ruajtun e kâm Testamentin n’tà
Kur mora Boten n’sy, e sytë i ngjita m’i vet’lla,
gjân’ e g’jat’ sall trishtimin para mejé,
qëllim po e synim jo, mixho
se m’pat verbue loti i mrénshëm
tue vlue n’prush malli e dhimte
Rragje nër pragje fët e fët nxorra e shtina
dy merri e tri léj … ânrren n’kthim jot’lérgt
sall mos t’ma lodhë moti e t’ma zbehë stina
kryet tinëz màs m’mét vjérrt
N’ strajcen t’éme e bajta Testamentin,
e mârr kah t’shkoj e kah t’bredh’
po bré po … një copë AtDhé t’émin
që atdhe kuj mos t’i lakmoj as vjedh’
… sa n’jatë mrénsi, shokat bajtse ia du
i kâm t’shpirtit, t’indit e t’lkurave t’mia
i kâm t’ADN’s témé
… mos t’zgatë dorë kush drejt saj
n’durë t’mia vetë e m’àj
Poezi nga Mentor Thaqi
