VAJZËS LEZHJANE
Moj e mira, vajzë lezhjane
Si drenushë që zbret nga mali
Bardhë si bora, iliriane
Kur je larg, më mbytka malli .
Kush të pa ty, moj bukuri
Ndrin si hëna vajzë lezhjane
Buzëmishtë si qershi
Ndrin si diell vajzë shqiptare.
Perëndeshë si mrekulli
Kur të shoh që del sokakut
Lule e rrallë me plot freski
Plase zemrat prej merakut.
Trëndafile, moj princeshë
Bardhë si bora e syshkruar
Gojëmjaltë si hyjneshë
Ti po ndrit si ari i kulluar.
Lumja nëna ç’vajzë që ka
Flokët tufë derdhur në shpinë
Belkëputurës kush të pa
Gjithë yjet ja kanë zilinë.
Bregut të detit me hire shumë
Më e bukur se hënë e plotë
Si ti vajzë nuk gjen askund
Bukuroshe me të pi n’gotë.
Zanë magjike në sytë e djalit
Të dha zoti hijeshi
Si sirenë noton mes mallit
Më e bukura në shqiptari.
E plagosën diku pranverën
Pa ikur nga planeti ynë pandemia
Djalli akoma kërkon jetë të gëlltisë
Në qiellin e sterrosur thërret pafajësia
Me gjak njerëzor lahet rruga e lirisë.
Shpresa ka humbur në rrugët e botës
Nena loton fëmijën që nuk do e zërë pranvera
Me tanke e raketa godet kuçedra e tokës
Gjer në kulmin e dhembjes brengoset zemra.
Dimrit stërgjatur me akull e suferinë
Rrugës kurth të ri i ngritën pranverës
E plagosen rëndë diku atje dashurinë
Nën tokë mbetën të gjalla nuancat e jetës.
Frymën ja morën në tymnajë qiellit
Engjëjt qajnë, krahëvrarë përpëliten
Pamjen ia zunë agimit, hanës e diellit
Shpresat e botës rëndë po tronditen .
Një lastar mimoze sapo kishte çelur
Në pellgje gjaku parfumosej me barut
Në krahë të nënës së dashur rrinte zbehur
E përkëdhelte mes krismash që dhimbjen e zbut.
DRANDOFILLE
Mos u ngut me u çilë kaq shpejt
Pa ikur nga lulja pikëla e vesës
Që të rritesh prit një rreze diell
Të mos i druhesh as shiut, as erës.
Tash të rrinë pëllumbat nëpër degë
Magjeps gjithkënd duke të shikue
Drandofille e bukur me aromë e jetë
Krejt me ar të tanë kanë me t’mbulue.
Mos ki drojë në rrugë nga askush
Prej në oborr e lodro me hanë e yje
Diellit ruaju kur është zjarr e prush
Veç n’daç ti mos me nejë n’hije!
Se ti je lule e adhurueshme për marak
Si zjarmi të përvëlon me atë bukuri
Erëmirë që parfumos zemrën n’flakë
Lum ai që ka më të mjellë në saksi.
Ti je ëngjëlli që botën e mbush me jetë
Se ti je kanga si shportë me tinguj të freskët
Dashnia për ty asht vullkan që shpërthen
E fjala për ty merr hire të lume princesh.
