Bimë e keqe
Dëshpërimi ka lëshuar rrënjë te stela
Si një bimë e keqe i bën hije qenit
Sa tmerr kur ulurin netëve të vona
Dashuria është tharë si një kore buke
Ka kohë s’ka rënë shi në zemër
S’ka pikuar lot s’ka vjellë ndonjë ëndërr
Bimë e keqe rritet me pështymë
Me glaca sorrash e laraskash idiote
Që gjithë ditën krrokatin pa ndalë
Takimi i parë me Ezopin
Takova Ezopin në tregun e kafshëve
Lidhte në këmbë një opingë
Dhe vëngër shikonte një dem me një bri
Më kanë bërë kasap më tha
Më kanë kidnapuar një bandë hajnash
Tash zgjedh mish për ta
Nuk më tregoi sa zor e kishte
Njërën opingë e ngrehte zvarrë
Dhe qeshte me personazhet e tij
Qeni im llaskuç
Qeni më është bërë llaskuc
Dikush e ka mashtruar me asht zogu
Sa tmerrshëm leh kur jam në gjumë
Qeni im i mirë ka dalë në rrugë
Shkon pas atyre që bartin fjalë në lagje
Që jashtëqitjen na e shesin për mjaltë
Shumë e kam dashur si këlysh
Kam besuar se rritet me zogjtë
Se hënës i bën roje kush mos ta puthë
Shigjetë e ëmbël
Atë ditë ishte mesi i verës
Lulet këputeshin nga vapa
Fshiheshin nëpër plasa zemrash
Shën Valentini hapi pelerinën e zezë
Një lule iu ngul në kraharor
U shndërrua në shigjetë të ëmbël
Katërmbëdhjetë shkurti
Ishte dita më e gjatë atë botë
Çeli lulja që lëshoi rrënjë në zemër
