HEROI I LIRISË..
Nëse unë vdes,
thoni babajt, të qëndrojë fort..
Mos të perkulet.
Të mbjellë një pemë
te varri im,
aty ku çelin lulet.
Mi thoni nanës..
Të qaj, por pa za!
djal lirie e trim më ka
ba!
Mi thoni vëllajt..
Të mos mos e lerë pushken!
Në vendin tim, të vazhdojë
luftën.
Mi thoni motres…
Martohu, e ban fëmijë
lirie.
Mos na korit zjarrin e votres.
Qëndro kreshnike ,
siç të ka hije!
Thoni se vdiqa për atdhe.
Qiellin kam prekur..
Mos më qani..
Unë jam ushtar lirie,
jam lindur për të vdekur.
Heroike është të vdesesh,
në ketë menyrë.
Atdheu është shpirt..
Eshtë fytyrë.
ZANA E KUNORËS.
Në Kunorë dielli ka ra.
I lëshon rrezet deri n’ luginë.
Zanen e malit e kam pa.
Si sorkadhe gjeraqinë.
Vesh me t’bardha me t’bukurin petk
Bukuria mirditore.
Ndrin si drita cep më cep.
Rjedh ujvara burim bore.
Krejt Kunora me currila.
Bukur duket kreshta e bjeshka. Këndojnë me gëzim ca bilbila.
Vjen pranvera zgjohet jeta.
Sa madhshtore rri Kunora.
Ka duru rrufetë e malit.
Rrjedh lot gezimi e lot bora.
S’thahen kurrë lotet e mallit.
Mori zana e lule bores.
Prej burimit na sjell uji.
Na sill lule prej Kunores.
Mos u ban dashni e huji
Uji malli pika florini.
Nga ujvara e burime.
Me freski na mbushet shpirti.
Uji i ambel i vendlindjes sime.
Ti je e bukur zana malesh.
Melodi e flladi bjeshkes.
N’maja t’nalta përherë ndalesh.
Krenari bilor i jetes.
Sill ca lule prej Kunore
T’bajmë kurore për dasmen tande
Merre djalin dorë për dore
Të knojmë kangë e të hedhim valle
O POPULLI IM..
Kur lutet dhelpra ,
ruani pulat tuaja.
Nga erdhi kjo herezi?!
Nga misionar , në pangopsi.
Kenaqësia e njerit..
Vuajtja e tjetrit..
Çfar s’bëhet o popull
në emrin tend..
Ca të te shkalluar..
E prishen këte vend..
Pse të kemi dilema..
Mos ti besojmë askuj.
As të dobtit.
As të fortit..
Besimi e dashuria si perket askuj.
Përveçse zotit.
(Në fatin tone të mekur..
Festojmë rilindjen e vdekur)
