ÇDO DITË E MË SHUMË DASHUROJ MË TEPËR
Siç flet zemra në çaste lumnie
Të deshta përherë e më shumë
Edhe kur fati nuk vuri dorë mbi ne
Si vdekje e ngrohtë ti erdhe te unë
Si shejtoret mes hyjnish shpirti
çdo ditë vetes ja numëron puthjet
Të mos na joshin asnjëherë kopshtiet
me zambakë, orkide, tulipanët e krokuset
Si një natë e heshtur zbardhin mëngjeset
Kujtesa zemren se la të paprekur ..
Ngjitem nëpër shkallët e thyera të jetes
çdo ditë e më shumë dashuroj më tepër
MBRËMË
Mbrëmë lam natën pa gjumë
Hëna u tremb bashkë me yje
Qiellit mashtrueshëm shetiteshin
Sii udhtarët e humbur nëpër pyje
Po i shkund çarçafët e shtratit
mos ndonjë puthje ka mbetur
mund ta trazojnë qiellin dhe ditën
Eklipsi diellit njerëzve u’a fut friken
SHTEGTIM NATE
Është vonë zemra ime
Të mendojm
Për gjërat që na shqetësojnë
dhe shumë herët ti harrojm
Si shtegtim dallëndyshe
Shtegtojm dhe këtë natë
Kujtimet që na lënë pa gjumë
Ti kthejm në një përrallë të gjatë…
Ndoshta na merrë gjumi
Si fëmijun në krahët e kënges
Që në prehër të Gjyshes
I përkunden rrënjët e zemres
Nëse jak mengjesi
shqetësimet mos t’na ken mbaruar
Me krahët e poezisë do ti dalim përpara
Jo pse” e para ishte fjala “
Po na mbeti dhe një këngë e pakënduar
dhe një fjalë e beses
që mos e paguajt harresa
çmimin e kujtesës
