Dheut tim
Brazdat frymuan aromë toke
Mijëra rreze drite shpërthyen
Bashkë me frymën e mjaltuar të tokës
Me bisht t’synit sythet e sapoçelme
M’përshëndesin
Mireseerdhe bijë e tokēs
Mbas plugut t’rand
Qi kish maskuar
T’ftohtin e dimnin e gjatë
Mshef ish n’ mbulesën e tokës
Afti I kandshëm I dheut që ma rriti shtatin
E ai avulli I tokës
Që më bëri me krahë
Në rrajt e tokës
Të të parëve të mi
Asht ajo krenia
Se jam tek ato kufinjtë
E moçëm që shtun krenarinë
Që na rritën e na banë burra e gra
O dheu I amël
I vendlindjes që fort dhemb
Mbrujtun prej gjakut e mundit
T’babës e nanës punëtore
Qi s’pushoi njiherë
Duke shkrifëtu npër duar
Dheun e rrafun prej dhemtës e sakrificës
Bashke me avujt e tokes
Së mbrujtun e vaditun me djerse e mund
…………………………………………..
I fal botes poezi
Shpirti bukur qendisur
Plot me poezi
Zemra bukur ujdisur
Plot me gjallni
Varg pas vargu
Shpirtin plot
Tan mrekullitë
Që i ka kjo botë
N’kët botë
Plot me vaj e lot
Shpirti do t’qetohet
Vec me një fjalë t’ngrohtë
Nji varg I amēl
Plot me dashni
Sjell n’kët bot
Plot me djallzi
Nji buzë e qeshur
Nji shpirt qendisur
Me ojna e fjalë
Bukur ujdisur
Ah kjo poezia
Plot ngjyra e dritë
Tan botes me lot
Përcjell mrekullitë
N’livadh tan me lule
E bukra poezi
Do mbeshtes kokën
Aty të rri
Të shëroj shpirtin
Me vargje e fjalë
Qē botës mbarë
Shprese ti fal
