E gjeta një çelës
në dritë t’hanës
Ishte i vogël
ma i vogli
çelës që kam
pa
Thash paska ra
prej arkës së hanës
U gëzova se do t’i shpalosi kujtimet
e saj…
Çelsi
nuk hapte asnjë arkë, asnjë derë, asnjë udhë
e asnjë andërr
Më mbeti në dorë
ta sillja si medaljon
të humbun
Dikur e vuna në qafë
si një shenjë fati
Prej atëherë nisëm
t’më thojnë njeriu
me çelës
pa e ditun se ai vetëm çelës nuk ishte
