Vargu im
Buron nga gjirma e zemres
Udhëton nëpër orgaje të blerta
Ndalet te stani i dhembjes
Përshëndetet me Trinën dhe Zogën
Në atë muzg mbrëmjeje
Kur nata lëshon rrjetë të zezë
Për një një gjëmë të madhe
Nganjëherë jeta është shumë.e padrejtë
Godet në dashuri të madhe
Atëherë edhe kur nuk pritet
Vargu im
Zbret edhe në cep të lotit
Edhe në Çabratin e dhembjes
Aty ku pushon Yllka
Poetja e re e vargjeve të dashurisë
Në atë pranverë të vrarë ’99
Gjakatarët ia ndalen rritën
Në atë pranverë të trishtë
Yllka ra në shtratin e përjetësisë.
