A do të lind më një Gjergj tjetër!
A do t’lind më mbi kët Dhe
Një burrë tjetër mëmdhetar
I përafert si trimi Skenderbe
Të shpëtoj nderin shqipëtarë.
A do t’lind një tjetër n’kto hapsira
Një largpamës si ai dhe vizionar
Për t’nxjerr Arbërin nga errësira
Për të kthy dinjitetin shqiptarë.
A do të lind më një djalë tjetër
Si n’kohë të lavdis të atij moti
Sju përul Sulltanve as mbretër
Kryetrim Arbrie Gjergj Kastrioti.
A do të lind më si ai ndonjë pris
Pyt ky popull dhe mban shpres
Nga tokë arbnore apo ndonjë fis
Për të rikthyer nderin edhe besë.
ORA
Akrepat e orës shtyhen dhe kthehen
Por jo edhe koha dhe ti për fatë keq
Malli shtohet se kujtimet nuk prehen
Jeta qenka luftë si n’ring apo si meq!
Ti ishe lulja më e bukur e pranverës
Nuk pash më sikurse ty asnjë lule tjetër
Asnjë më të këndshme dhe me atë aromë
Lulja ime e bukur do t’mbetesh përher kujtim
Ndër më të bukurat lule në qytetin tim.
Nuk pash më një të ngjajshme lule sheboj
Asnjë tjetër s’pash si Lulja e jetës sime
As sy më të bukur as vetlulla dhe as gojë
Lulja më e bukur dhe veqant në jeten time.
Asnjë lule tjetër të ngjajshme në këtë botë
Nuk hasa më diku gjithandej nga i rashë
Edhe lulet vjollcë dhe dranofile pran saj kotë
Sepse si Lulja ime as gjeta e as më nuk pashë.
Zejnepi është egërsu këto ditë!
Më flakëroj e drithëroi mbrëm Zejnepi
Në fakt ka disa ditë që është lazdruar
Por mbrëm rrebtë e furishëm shkrepi
Më la tër natën të pa gjumë të zgjuar.
Zejnepi ka disa ditë është hazdisur
Sillet e po pështillet këtu gogja gjatë
Ka nis t’mbjellë frikë Zejnepi e krisur
N’veçanti kur bie terri e të bëhet natë
Mbrëm shigjetonte në çdo pozicion
Duke e dridhë shtëpinë dyer dritare
Zejnepi e urtë tash po na drithëron
E pa durueshëme tash në mbramje
