Flokarta
Dimër kishte në anamalas
e ftohtësi ndjenë në verë
ishte klitë njohja në jetë
rreze shprese në asketi.
Rrokëzoj shtëllunga vargjesh
për flokartën sutë
në Prishtinë një siluetë
lektis ndjenja në dashuri.
Flokarta hapëron me lavomë
të arsehej në ekzotikë
njohja jonë për mëri
shtrin jastëkun në eklipsi.
VARGJET E ANGËSHTUARA
Në baxhat e zjarrta të historisë
kërkojmë shpëtimin në mrizin e Evropës
të dehur rënkojmë çdo ditë
me plagët e ëndrrave të pashëruara
lumturi e tretur në rrudhat e Gjergjit
balli i shtypur në beteja shekujsh.
Me këmishën e mbushur plot blozë
shkruhet historia e tokës Dardane
e kafshuar nga bajlozët
për orekse shekullore
në dheun, detin,
flamurin e gjuhën arbërore.
Na quajtën e si nuk na quajtën ogurzinjtë
Metohi, arnaut, shiftar e turcinj
kullotën “livadhet e pakositura”
gjurmuan, germuan e vodhen
nëntokën arin e stalagmitet
po s’na gjunjezuan
e në epitafe varresh
këndojnë lahutarët
me iso përcjellin
melodinë e këputur
në vargje
Ç’po ndjen o lexues i këtij shekull
në vargjet e angështuara
si thërmime kohe të zonjës ujkonjë
në harta e hieroglife
hartohet atdheu ynë
në t’kurrësinë e Berlinit
e me bekimin e Lordëve…
Unë e Metush Krasniqi
Soditemi të ngrire
në stacionin hekurudhor
ai krenar shtrir në lapidar
me heshtjen fliste:
për gogolët fantazmë
për hijenat e ardhura
që atdheun na e kafshojnë
histori krijojnë në gënjeshtra
mashtrime e trillime
kanë lakmi me syrin e uritur
gllabërojnë token, ujin e qiellin…
meditonte Metushi,
sot në Fushë-Kosovë.
Lokomotiva sogjetar i lapidarit
bart tradhëtinë e vdekjen
plane karpatiane monstrum i sojit rus
kërkuan gjak në sofrën e nepërkëmbur
“Mysafiret e paftuar” (S.RR.)
idealet na i shtypen në rrugët e Lirisë.
Unë me gotën e çajit thur këto vargje
Metushi pështynë ata që shesin Lirinë
e me gjykatën speciale bëjnë pazare..
Shpalosim hartat e historitë
në Fushë-Kosovë
unë e Metush Krasniqi.
