në fillim hoxha e nxjerr kokën nga minareja
pastaj zëri i ezanit me tufa dridhërimash
futet nëpër dhoma
zgjohuni
koha është të faleni
në atë çast dielli i artë shfaqet mbi kodër
nga kuleta madhështore e trëndafilit
del drita parajsore
zbulon fytyrat e verdha të besimtarëve
të përgjumur
të cilët nguten kah tempulli
sepse s’kanë kohë
udha për në parajsë është e gjatë
mirëpo lutja e tyre mbetet nën palën e freskët
të mëngjesit
nën heshtjen e hekurt
e nuk ngrihet lartë
kurse në qiell
në qiell dëgjohet vetëm vaji i foshnjës
pastaj bie shi në tokën e plasaritur
POEZI NGA LINDITA AHMETI
