Njē zë i mekur
Dëgjohej nga larg.
Tymi i oxhakut ringjalli
Sërish pamjen e një shtëpie kurorë mali.
Ai mori rrugë mbi shtrojet e beharta.
Rrezja e mëngjesit sikur i dha
fuqinë e pamjes trimit me shtatë plagë.
Ai qëndronte burrërisht me krenarinë e Shqiponjës në krahërorë dhe Flamurit nê zemër .
Ai ishte triumfues i betejave
Si në zgjënjime ashtu edhe në gëzimet e jetës.
Paraqitja e tij me këngēn e zogut krahëshkruar ,solli sërish mes nesh burimin e besimit për të mos na braktisur .
