Shpirti korçar
I aromatizuar me erën hyjnore të mollëve në altarë.
Bekuar me magjinë e shkronjëshqipes së zjarrtë
Këtu bëhesh kalorës në udhën e telave të kitarave
Me këngët e kosëtarëve të livadheve,
Më ëmbëlton hyjnisht me bletët e Moravës
Më bekon me tingullin himnizues të këmbanës.
Diku ndizem me ëndrrat në Detin e Karnavaleve
Mes valleve dardhare si palët e ujëvarave.
E dua shpirtin korçar
Te dehur lumturisht nga shkuma e birrës
Pa patur as grimcën e vogël të errësirës
Tek ecim fisnikshëm pranë kangjelave
Me sytë nga gugatjet e pëllumbave mes telave.
Shpirti korçar
Ushqyer me shijen e byrekëve dhe kërnackave pa fund
Me një serenatë që gurin e malit nga vendi e tund
I dehur nga dashuria më e bukur e botës
Me trokitjen e doracakut në kanatin e portës.
Për taka zonjash gurët e rrugicave bëhen qilim.
Kacaviren brenda teje tulipanët në lulëzim.
Për kë ta ngrej dollinë e parë të tyryezës?
Këtu
Ku shpirti korçar
të jep gëzimin e përjetshëm të festës???
Shpirti korçar
I lumtur.
I kadifenjtë.
Me pasaportë që kalon çdo doganë.
