NJERIU LULE
Njeriu eshte si lule,
nje fjale e rende
si fryme acari
e ngrin e vret.
E fjalet e mira,
i jepin shkelqim ,
si diellin ne vere.
ZOGU I VOGEL
Pylli i vjeter,i madh ,i qete,
deget i tund lehte ,lehte,
pershendet me miresi
shpend e kafshe,te vjeter e te rinj.
Nje zog po qan ne dege,
shokun e tij qe iku dje.
I them duke ju afruar,qete,
zog i vogel mos qaj me,
lotet se kthejne te tendin shok,
flutura ne qiell lart,
mos mendo per vdekjen sot,
mendo jeten,shiko qarte.
VDEKJA E GJETHES
Dridhu,dridhu gjethe e shkrete,
kapu fort ne te tenden dege,
se e di,po re ne toke,
te pret kalbja ne kete bote.
Fryn nje ere e lehte,e lehte,
tunden gjethet e zverdhura ne dege,
hidhen ,dridhen e ca bijen,
psheretijne e pastaj fiken.
Do te bijen te gjitha nje nga nje,
gjersa ne peme te mos ngelet asnje,
pleh do te behen ato ne toke,
do te jene jete per pemet mot.
VDEKJA E GJETHES
Dridhu,dridhu gjethe e shkrete,
kapu fort ne te tenden dege,
se e di,po re ne toke,
te pret kalbja ne kete bote.
Fryn nje ere e lehte,e lehte,
tunden gjethet e zverdhura ne dege,
hidhen ,dridhen e ca bijen,
psheretijne e pastaj fiken.
Do te bijen te gjitha nje nga nje,
gjersa ne peme te mos ngelet asnje,
pleh do te behen ato ne toke,
do te jene jete per pemet mot.
