PIKTORI
Unë eci,
Retë ngecin,
Toka e etur,
Rigat e shiut i pret.
Ndalem buzê lumit,
Vêshtroj rrjedhën e tij,
Çdo gjë qê flas,
I ngjan heshtjës,
Frikës e ankthit n’vetmi,
Që na solli Pandemia.
Vazhdoj rrugëtimin,
Piktorin e takoj
Nē maje të bjeshkës,
Pikturonte natyrën
Më bukurit e saj magjike
Më petkun e rinjê pranveror,
Mbi qytetin e lashtë
Të Dardanisë antike
E dridhej si rosa me fletë,
Nga gëzimi qe,
Filluan të rigojnë pikat e shiut
E në pikturën e tij hyjnë
Edhe ngjyrat e ylberit.
