LUTJET E SYRIT TË RRASKAPITUR
Mbrëmë u kacafyta me syrin tim
Se urdhëra më shtronte me revoltë
S’i vura veshin, u thellova në lexim
Përvjelur mëngët, doja ajër të ftohtë
Në parmak të dritares, botën e shikova
Mushkëritë nxorën frymën me dah
Në gjethin e pemës ca vargje i shkrova
Në një flatër zogu, novelën vura në pah
Saherë lexoj, syri më bënë paralajmërim
Do të pëlcas damari, ke ti një çikë tru?
Bën sikur s’dëgjon, më vëren me injorim
Të ka ikur mendja larg, kush e di, se ku
E luta e përulur të më kuptonte, më kot
Me dije ia bëra, s’rri dot pa lexim
Ma ktheu: Jam shterrur, nuk kam më as lot
Pa më dëgjo fjalën, se të qeras me dënim
Filloi të përgjërohej, pak pushim donte i gjori
Lutej të mos ketë më net, kur gjumi binte në tavolinë
Kur në laps a në libra, natën, zgjuar e përcolli
Mpirë në kllapi, priste rrezet palë mbi vitrinë
Të bëj gjumë me javë e me muaj, për të pushuar
Dhe të qëndroj larg e më
larg mundimit
Tash e sa kohë, kapakët më janë sheshuar
Kapilarëve rrinë hallet, vënë tisin kthjellimit
Në lutje e qortime, syri im do protestoj
Do çirret, pa ndalë, zemëruar e lemeritur
Dhe urdhërin e dhënë kërkon t’ia zbatoj
Hej, jam syri yt i rraskapitur!…
