Autobiografi!
nuk më plas për botën,
unë nuk dua të bëj asgjë,
asgjë fare,
të ha fara,
t’i bëj selfie vetes,
se as tik-tok,
nuk di ta përdorë,
askund nuk i regjistrova,
numrat e llogarive bankare,
por ama kam një numër ID,
një numër këmbë pa këpucë,
një numër në xhetin e aeroplanit “Alitalia”, Romë – Nju Jork,
një numër azilin,
në Bonn të Gjermanisë, numra…numra, taksash, faturash, pagesash të kësteve të celularit,
një numër në kartelën si invalide kaq e hershme me 200 dollarë…
një numër të fundit në varrezat,
(nëse do ketë vend), por sërish gjurmoj vetveten,
si kokrrat e grurit,
kur më shijon kaq lumturisht,
një kupë mëngjesore exspresi,
duke tërhequr të ardhmen nëpër këmbë,
mbledh/derdh, zvogëloj/ zmadhoj, zgjedhoj/ lakoj, shfletoj/ shpalos, lundroj/ kërkoj,
lexoj/ shkruaj,
por me cingla desha të luaj,
por patericat më pengojnë,
se e tashmja është një aurë,
në pritje të së nesërmes me ag prore…,
as më plas fare për botën,
më pëlqejnë flokët dhe rrudhat e mia të moshës…
