Ca tesha , kujtime dhe mall
Ishin bagazhi im në këtë udhëtim
Te pragu lëmova gurin,
që ulej dikur dhe gjyshi im.
Pas meje zvogëlohej shtëpia,
Sa nje kokërr arre u tjetërsua,
Ndërsa malli bymehej në valixhe,
Sa shumë bagazhi u rëndua.
Stacioni zgjatej pambarim,
Ne rradhë njëri pas tjetrit në sportel,
Si në një kishë që presin priftin
T’u japë nafakën ditën e diel.
Pastaj turbulenca…
Dridhet zemra në kraharor
“Lidhni rripat,- lajmëroi stjuardesa,
Pas pak arrijmë në destinacion”.
Shtëllunga e mjegullës hapet,
Retë e pupëlta na drejtojnë
Një jetë e re më pret përpara,
Një tjetër lashë në stacion.
