JETA
Jetë moj ,dhuratë e bukur!
Më erdhe,si flutur
Në kohë jo të duhur
T’luta me më braktisur.
Ti shndrite ,si rreze drite
më ngjasove , në një yll.
Ëndrra jonë ende ishte shterp
Gjendja ishte e mbarsur, me shumë rreziqe
Po frynin erëra nga të gjitha anët,kurse
Valët tua të tërbuara
Nuk dinim ,ku do të na përplasin
Në cilin bregdet ,apo valët do të na përlajnë
.
Nuk ishte pa qëllim, jeta jonë :
Ishim plot imagjinatë…
Luftë bënim ,me vetveten,
Si ta pushtojmë majën më të lartë t’imagjinatës.
Jeta t’lëshoj dritën e saj anekënd vendlindjes sonë.
