QIELLI ,NJË MREKULLI
Sa herë netëve në kopësht dal ,
sodis natën ,qiellin ,qetësinë.
Pas yjeve unë vështrimin ndal ,
humbas në të tyren shkëlqim
.
Ja dhe hëna ,kur lartë farfurin,
mes yjeve si një mbretëreshë,
Më ngjall shpresë e frymëzim.
mes tyre ,ti,njeri,atje të kesh
.
T’marrësh rregullsi e dritë plot ,
t’mësosh ç’është e vërteta liri .
Pastaj ta sjellësh këtu në tokë ,
mësim për vetveten, plot llogjik .
