MOS MI NGUJONI ËNDRRAT !!
Jo ! – mos mi ngujoni ëndrrat e bardha ,
n’kafaze… ku ajër i ndotur vjen erë baroti ,
mjegullash t’përhime mos t’shpuplosin krahët ,
se qielli kaltërsinë do e mbyste në det loti
.
Lutem…mos mi këpusni lulebajamet e shpresës ,
t’gjenden flakëve t’urrejtjes mizorisht përvëluar ,
se në kët’ botë…erdha ngjizur prej dashurisë ,
në rrugën e të ardhmes… të ec duke guxuar
.
Balonat e dëshirave… jo mos mi ngacmoni ,
kur ngrihen livadheve t’bleruar të fëmijërisë ,
nuk dua të rrëzohen si gjethe në pragdimrash ,
e kohësh zemërake… baltrave t’mi bëni pis
.
Në kopshtin e lulëzuar mos më mbillni frikë ,
gonxhet ku verojnë bilbilat t’mi thaj me kallkan,
n’zemrën prindërore… ulem si më i madhi bekim ,
e ngrohtësia juaj … vetë frymën gjallë më mban
.
Mos! Mos bëni mëkatin t’gjymtoni pëllumbat ,
le t’flatrojë dritë e artë mbi krahë zogjsh lirie ,
hojet e shpirtit kanë nevojë për cicërima ,
se jeta i ka rrënjët… te zemra e çdo fëmije.
