Dromca kujtimesh
Dromca kujtimesh
kanë rēnë në sofrën e vjetër
aty ku shpirti u ngjyros
me ngjyrën e mushtit
e vera piqte malle
fjalët kishin marrë dhenë
nepër lagje fotografish
zemre
Ku je nē cilēn dromcë
tē të mbeshtjell me gishtat
kujtesë
Më vjen të të ha
po kam frikë mos mbytem
kur të pij me gotën mallim
Unē ulem kēmbëkryq çdo vakt
me ty
të pērtyp nga njē dromcë mungesë
Çdo dekikë ,edhe kur s’kam fymë
frymoj dromca ëndërrimesh
kujtesë
Malli i çastit për ty varet në mure kohësh
pa ngjyrē
thērmuar thelle nëpër konture
ndjenjë
Ta dish
mē shndrin në sy
Dashni
