Ndjeshmëri njerëzore…!
Po të shkruaj si ma ndjen zemra
Nuk i nxe as një roman
Me ndihmue ,ma ka ënda
E kam shpirtin oqean.
Kur dikë pa ditë e njoh
Më jepet rasti e takoj
Kurrë nuk bëj se nuk e shoh
Me ç’ka mundem e ndihmoj.
Më me të voglën ndoshta mundësi
E zgjas dorën ,me dëshirë
Kur nuk kam ,si çdo njeri
S’jam e qetë e s’ndjehem mirë.
Ku ka zjarre e tërmete
Aty mendja më fiksohet
Jam ndër mend e flas me vehte
Dua shpirti t’më qetësohet.
Nuk e them për poezi
As e them me shit mend
S’ja ndrrojmë gjendjen unë as ti
Kurojmë pak plagën që i dhemb.
Shumë përvojë nga jeta kam
Dorën zgjas ,pa u mendue dy herë
Mijra herë ,zhgënjyer jam
Do bëj mirë sa të kem jetë…!
