Gjithmon ndalem
dhe nuhas trëndafilat…
Në mëndje këndoj këngè malli,
kur nga malli më mbahet fryma..
Jap dorën një njeriu në nevojë ..
Çdo lot fëmije më vret kur e shikoj
Ulem për orë të tëra
duke ëndërruar poezinë ,
ndërsa dëgjoj pëshpërima
të natyrës në ballkonin tim
Eci shtegut udhës time ,
forca ime e dyzuar ,
në diell dhe stuhi ,
hap para meje
çdo portë dashurish
Trëndafili dhe shkëmbi
më mbijnë në trup
mbas çdo buzëqeshje ,dhe loti
Sepse
Në fund të fundit
Kjo èshtë jeta
