BUZË LIQENIT
Muzgu i mbrëmjes e mbuloi vendin,
Hëna doli si një zonjë e rëndë
E hodhi shkëlqimin e saj mbi liqen,
Aty ku shelgu përkëdhelte valët e tij.
Ndërsa djali ledhatonte flokët e saj të hedhura mënjanë.
Pasqyrë e magjishme,
Ishte liqeni atë natë,
Heshtjen ia thyen me puthjet e tyre,
U zhytën në thellësi të tij,
Hëna dhe yjet i përqafuan,
Kur panë se pasqyra e liqenit shkëlqeu më shumë,
Nga zjarri i dashurisë së tyre.
Prandaj sa herë dua të flas,
Buzë liqenit shkoj,
Dialog me të bëj,
Bisedoj dhe me hënën e yjet.
Muzgu i mbrëmjes aty do më gjejë,
Aty ku lindi dashuria e vërtetë,
Aty ku hëna shkëlqen më shumë,
Aty ku shelgu ledhaton valët e tij,
Aty ku buzët e dashuruara puthen.
