Një ditë do të më kërkosh, do të më kërkosh!….
Do bredhësh rrugëve i vetmuar.
Duke pëshpëritur…
Do hedhësh hapat ngadalë, i mërzitur!…
S’do të kesh qetësi me lulet as me gjethet e vjeshtës.
Do të shohësh vajza të bukura,
Me kordele,
Mbi flokët shkëlqyese hedhur mbi supe.
Asnjë s’do të ngjaj s’i mua.
Do nisësh veten tënde të qortosh,
Për gabimin e vjetër.
Në shpirt do ndjesh zbrazëti,
Do të bie ndërmend!
Ne, dikur kuptoheshim pa folur, veç me sy,
Në heshtje
…
Sot, larguar gjysma e zemrës nga vetja,
Mbuluar me veladonin
e dhimbjes.