SHTEGËTARË
Si zogjën që fluturojnë
janë sotë Shqiptarët
tuj shtegtue për në vendet tjera
Zemrat plas për këto trojet gjera
Diku larg kan shku
të ardhmen me kërku
fëmijët me stabilizu
pragun e shpis tyre lënë të mjeru
I mashtroj parja e bolloku
veç në mërgim ato mbeten
nuk kan jo rrugë tjetër
veç se me u pajtu me kët sistem me patjeter
Mezi presin verën
me ardh në vend tyre
me u çmall me këtontroje
e me ni aromë lumturi
Po sa të vijnë në vatanë
plotë të përmalluar janë
ditët ikin si pa kuptu
gati bajnë valixhet për me shtegtu
Kjo asht plagë e vjetër
vjen veç tu thellu
nanë e babë në trojet tyre
me zemër të thyer mbarsi tu vu uru
Këto janë bijtë e shqipes
veç në shtegëtim mbeten
dikush kur kthehet si gjen prindërit
pishmat për jetë kjo u mbetet
Kjo ashtë jeta veç ni shtegëtim
Dikush i gëzuar e dikush në përmallim
Se nuk ka në botë si vendi jotë
Të hjeket vyuajtja e të ndalet ai lotë
