SHPIRTI I BËRË ZHUR
Unë qesha,
qesha me fjalët e tua,
më the: ty të donin dhe pyjet,
hëna xhelozisë tretej çdo natë,
ndër ethe digjej qielli dhe yjet.
Njerëzit,
të pyeta më donin mua?
Kokën ule,
fytyrën ta mbuloi i kuqi nur,
të desha unë sa për të gjithë,
ende digjet shpirti i bërë zhur.
