Malli im.
Eh malli im, në rryma fatesh lundruar, kërkon një drejtim
Dhe hëna dritzbehur, në mjegull gjurmët ngatërruar
Mjegulla puthur gjithë qiellin, puthur edhe njerin
A thua se malli dhe mjegulla shtohen si embrion i farezuar?
Kapluar lodhja malli im, fytyrë vrenjtur, cehre prishur
E rëndë pesha që mban mbi shpinë, prap s’ta largoj urinë
Sa zjarrthe brenda që ti ke ndezur, thesin se paskan grisur
Vetëm zemrën zaptuar e flakeruar, digjet si kongjill
Eh malli im ,lodhur në rrugët pa lodhje, që s’kanë të sosur
Jepi dhe pak rrugës, ndoshta dhe do, ta ketë si kujtim
Ti ecën i gjallë, brenda zjen, I përhumbur , si i varrosur
Lodhja me tha dhe mua, erdhi tek ti, lodhja ka një shpagim
Eh malli im, era xanxare, të sulmon hera herës
Pa prekur këmbët mbi dhe, me sherrin buzët i lepin
Ty prap nuk te ndahet, sa të dritarja, dhe në kercitjet e derës
Jep e jep, rrokulliset mbi tjengulla, kërcen mbi komshin
Eh malli im, rrugët e botës ke matur me gishtrinj
A thua si Magelani, që botës i bie rreth e përqark
Me duket se po mbërrin, atje ku ishe në fillim
Puthe vendin tënd, derdhe të gjithë djersën e tharë pa gjak,
Qetesohu tani malli im, hidhu krah rrugicave të fëmijërisë
Oborri po të sheh në sy, pa ty ndihej i vetmuar, ishte jetim
Pragu s’levizi prej vendit, aty ulej nëna ime, shijoja të emblen sise
Po babai nëna ku janë?,a shkon ti malli im, ti puthesh në amshim?
