Lamtumirë, o Vit i Vjetër!
Shumë fjalë më bluan mulliri i shpirtit
Dua që t’i shkruaj në prag të Vitit të Ri
Lashë pas vetes qindra ditë të vitit.
Ca të mira, ca me trishtim e ca për zili
.
Kishte ditë që ndjeja gëzime në vetveten
Flutroja me fjalët e ngrohta, të dlira
Shumë ditë ishin si mjegull që tretet
Disa ishin si ato që s’doja kurrë t’i kisha
I hapa fletët e vitit që i thamë lamtumirë
Kujtoj ditët e bukura kur bëja poezi.
Po gëzimi mori kurorën më të florinjtë
Kur promovova librat e mi të rinj
Pata dhe fejesa e të tjera gëzime
Që ma mbushën zemrën. me dashuri
Pashë në atë kalendar ditë me trishtime
Që doja të mos më vinin kurrë përsëri
.
O, si më erdhi ai gëzimi që ende dallgëzon.
Në bregun e Jonit provova tjetër kënaqësi
Preka sërish qytetin më të bukur në Evropë
Të dua, o Vlora ime qytet me madhështi!
Për ditët e bukura shkrova me frymzëim
Ato të mërziturat merri, ti, o Viti i Vjetër!
E këtë vit më sill më shumë begati dhe gëzim
Për fëmijë, nipër që janë gazi i jetës.
