Gabimet tona!
Po na mungon natyra e gjelberuar,me rrezete e diellit e leshuar mbi të, po na mungon freskia e ajrit, po na mungon dhe hapat kur hecnim nëpër toke.U bëm mekatar të vetëvetes tonë, u mbyllem në brendesi të frymes tone, që kjo mbyllje shumë po na lendon, por ne prap nuk po ndryshojme!Ne kete rrugtim te gabuar hapat prap mbi te po i leshojme,si te habitur kthejm koken njeri-tjetrit të e shikojme, dhe nga vet habitsia me shikimin tonë veten e lendojme! Kalojm pran njeri-tjetrit e buzqeshje fallco i dhurojme dhe nga nje fjal njeri- tjetrit ja leshojme,të kaluara të kaluara njeri-tjetrit ja urojme, po ne këtë fjali zemra po na pelcet se të verteten se thot dot veç… Ligesia ajo vertet po mbart dhe themi se ç’fare ndodhi kshtu?!Ç’fare po ndodhe keshtu?! Kur përgjigjja është brada vetes tonë dhe pse ne se pranojm! Pergjigjja është brada vetes tone..!
